Biografia

Edyta Górniak, jedna z najjaśniej świecących gwiazd polskiej sceny muzycznej urodziła się 14 listopada 1972 roku w Ziębicach. Od szóstego roku życia mieszkała w Opolu. Mając czternaście lat Edyta trafiła pod skrzydła Elżbiety Zapendowskiej – wtedy szefowej sekcji piosenki opolskiego domu kultury. Jej zadaniem była edukacja wokalna młodej solistki. Przez kilka lat Edyta była związana zawodowo z muzycznym Studiem Buffo w Warszawie.

Edyta zadebiutowała w 1989 roku w programie Zbigniewa Górnego „Śpiewać każdy może”, a kilka miesięcy później wystąpiła na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zdobyła wyróżnienie za piosenkę „Zły chłopak” pochodzącą z repertuaru Lory Szafran. Po debiucie w Opolu Edyta otrzymała od Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza zaproszenie na eliminacje do „Metra”. Po kilku miesiącach prób, w styczniu 1991 roku Edyta po raz pierwszy wystąpiła w spektaklu śpiewając jedyną wtedy solową piosenkę – „Litanię”. Następne cztery lata Edyta spędziła w tym najpopularniejszym polskim musicalu, gdzie była główną gwiazdą. Łącznie zagrała 700 spektakli, z czego kilkadziesiąt na Broadwayu.

W lipcu 1993 roku Edyta Górniak wystąpiła na szwedzkim Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, otrzymując tam trzecią nagrodę. Jesienią tego samego roku wzięła udział w spektaklu „Do grającej szafy grosik wrzuć”, z którego piosenki śpiewa do dziś na swoich koncertach (np. „Kasztany”). Wiosną 1994 roku, jako pierwsza polska artystka wystąpiła w Konkursie Piosenki Eurowizji, który odbywał się wtedy w Dublinie. Za rewelacyjne wykonanie piosenki „To nie ja” otrzymała II miejsce. Udział Edyty w Festiwalu był przełomowym momentem w jej karierze. Edyta podpisała kontrakt z wytwórnią fonograficzną ORCA Wiktora Kubiaka, a także kontrakt płytowy z koncernem POMATON EMI.

Pierwszy studyjny album Edyty Górniak – „Dotyk” ukazał się 8 maja 1995 roku. Po pierwszych trzech dniach od premiery sprzedano 100 000 egzemplarzy płyty, co zaowocowało wówczas Złotą Płytą; po dwóch miesiącach odnotowano sprzedaż 250 000 sztuk (status Platynowej Płyty), a po kilku następnych okazało się, że album rozszedł się w nakładzie 500 000 egzemplarzy, co do dziś jest fenomenalnym osiągnięciem. Poza piosenką „To nie ja” wielkimi przebojami w naszym kraju, pochodzącymi z tego albumu, stały się utwory „Jestem kobietą” i „Dotyk”. Edyta otrzymała za ten album nagrodę polskiego przemysłu płytowego Fryderyk ’95.

Pod koniec 1995 roku, w świątecznym wydaniu programu „Oko w oko” Macieja Orłosia, Edyta ogłosiła, że postanawia na jakiś czas wycofać się z życia publicznego. Mimo to, już po upływie kilku miesięcy podpisała w Londynie kontrakt na nagranie pięciu albumów, zaś w Polsce zostały wydane nowe single: „Kolorowy wiatr” (polska wersja piosenki „Colors of the Wind” z animowanego filmu Disneya „Pocahontas”), „Love Is on the Line” (piosenka, którą Edyta dostała od Kylie Minogue), a także nagrany przez nią oficjalny polski hymn Igrzysk Olimpijskich w Atlancie – „To Atlanta”.

Pierwszy międzynarodowy anglojęzyczny album Edyty Górniak ukazał się w listopadzie 1997 roku. Album został zatytułowany po prostu „Edyta Górniak”. Podczas jego nagrywania Edyta współpracowała z kompozytorami, muzykami i producentami odpowiedzialnymi za sukcesy największych gwiazd, jak np. z Hugh Burnsem (gitarzystą George’a Michaela) czy Christopherem Neilem – producentem Céline Dion. Płyta ta największe tryumfy wiodła m.in. w Skandynawii, Portugalii, Norwegii, a także w krajach azjatyckich. W Portugalii uzyskała status Srebrnej Płyty, w Norwegii po niespełna dwóch miesiącach sprzedaży status Złotej Płyty, a w Polsce stała się Platynową Płytą już po miesiącu sprzedaży.

W grudniu 1997 roku ukazał się singiel z piosenką „Hope for Us”, którą Edyta zaśpiewała w duecie ze światowej sławy tenorem José Carrerasem. Pod koniec grudnia odbył się koncert bożonarodzeniowy, podczas którego można było usłyszeć największe przeboje José i Edyty, najpopularniejsze piosenki świąteczne, a także wspólne wykonanie czterech utworów w tym wspomnianej piosenki „Hope for Us”, i kolędy „Silent Night”.

W 1998 roku ukazały się dwa kolejne single Edyty, które odniosły sukces. Edyta nagrała piosenkę „Lustro” (polska wersja piosenki „Reflection” z animowanego filmu Disneya zatytułowanego „Mulan”), a także wielki polski przebój „Dumka na dwa serca”, który Edyta wykonała razem z Mietkiem Szcześniakiem. Utwór był tematem przewodnim filmu „Ogniem i mieczem”. Dwukrotna współpraca Edyty z wytwórnią Walta Disneya była ewenementem, gdyż wytwórnia przestrzega zasady, by do piosenek z kolejnych filmów zatrudniać różnych wykonawców. W tym samym czasie, pomimo iż Edyta nie miała statusu międzynarodowej gwiazdy, jej piosenki pojawiały się w Europie na składankach w towarzystwie piosenek takich gwiazd jak Lionel Richie, Mariah Carey, Sam Brown, czy Tanita Tikaram.

Wiosną 1999 roku odbyła się polska trasa koncertowa Edyty. Fragmenty zarejestrowanych koncertów z Krakowa i Warszawy znalazły się na płycie „Live ’99”, która w sklepach muzycznych ukazała się jesienią 1999 roku.

W 2000 roku fanów Edyty czekała wielka niespodzianka – seria koncertów na najpiękniejszych polskich balkonach. Trasa odbywała się pod hasłem „Julia” i była uwieńczeniem słuchowiska nagranego m.in. z Maciejem Stuhrem dla radia RMF FM.

W marcu 2002 roku ukazał się kolejny album Edyty – „Perła”. Razem z albumem Edyta przygotowała niespodziankę dla polskich fanów. Do anglojęzycznej wersji albumu dołączony został krążek z siedmioma polskimi piosenkami. W Polsce pierwszym singlem promującym płytę był utwór „Jak najdalej”, a drugim ballada „Nie proszę o więcej”. Po dwóch tygodniach sprzedaży album zajął pierwsze miejsce na Oficjalnej Liście Sprzedaży (OLiS). Światowa wersja albumu zatytułowana została „Invisible” i ukazała się 31 marca 2003 roku w 21 krajach. Album został wzbogacony o hit „Impossible”. Tuż przed premierą światową, w Polsce wydano reedycję „Perły”, wzbogaconą o kilka premierowych kompozycji, które nie ukazały się nawet na albumie „Invisible”.

27 marca 2004 roku Edyta urodziła długo wyczekiwanego synka, Allana, a 11 listopada 2005 roku wyszła za mąż za ojca dziecka – cenionego gitarzystę Dariusza Krupę. Niestety narodzinom towarzyszyły ogromny strach, stres i agresja ze strony niektórych dziennikarzy. Edytę i Darka nieustannie nękano przez natrętnych fotoreporterów, którzy za wszelką cenę usiłowali zaraz po porodzie zrobić zdjęcia Edycie i dziecku. Wokalistka miała już dość zmagań z brukowcami, które na nich nieustannie polowały. Artystka była śledzona, fotoreporterzy koczowali, przekupywali personel szpitalny i włamywali się na oddział noworodków. W połowie 2004 roku Edyta opublikowała list do mediów, który był krzykiem przerażonej matki. Artystka ogłosiła w nim zakończenie kariery. W grudniu 2004 roku Edyta wystosowała kolejny list do mediów. Poinformowała w nim o wydaniu przez sąd wyroku zabraniającego gazetom „Super Express” i „Fakt” (to do nich przede wszystkim kierowany był poprzedni list) szargać jej opinię i ingerować w życie prywatne. Edyta przeprosiła dziennikarzy, którzy mogli, a nie powinni poczuć się dotknięci wypowiedzianymi przez nią słowami i jednocześnie wyraziła nadzieję na odzyskanie ich zaufania. Zapowiedziała także powrót z nową muzyką.

W 2005 roku Edyta wydała dwa single. Pierwszy, zatytułowany „Krople chwil”, promował kampanię reklamową wody mineralnej Cisowianka. Drugi singiel z roku 2005, a zarazem pierwszy francuskojęzyczny w karierze wokalistki – „Lunatique” Edyta nagrała z grupą Mathplanete. W styczniu 2006 roku Edyta wydała z Mathplanete drugi, i jak się okazało ostatni wspólny singiel – „Sexuality”. Promocja singla powiązana była z promocją sesji dla „Playboya”.

W 2006 roku, podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Edyta zaprezentowała premierową piosenkę, która miała zwiastować przygotowywaną przez nią nową płytę. Utwór „Cygańskie serce” zajął II miejsce w głosowaniu publiczności podczas konkursu premier. W listopadzie 2006 roku Edyta zaprezentowała kolejny singiel zapowiadający płytę – romantyczną balladę „Loving You”.

Na początku 2007 roku Edyta nagrała kolejną w swojej karierze piosenkę pochodzącą z filmu animowanego. Tym razem była to tytułowa piosenka z hiszpańskiej bajki „Smocze wzgórze”. Od marca 2007 roku Edyta Górniak zasiadała w jury programu „Jak Oni śpiewają” emitowanego przez stację telewizyjną Polsat. 12 października 2007 roku ukazała się długo oczekiwana przez fanów płyta. Album zatytułowany został „E·K·G”. Promowała go piosenka „List”, która jest polską wersją przeboju „I Surrender” nagranego w 2002 roku przez Céline Dion, który, co ciekawe, pierwotnie miał zostać wydany pod nazwiskiem Edyty. W prezencie walentynkowym, w lutym 2008 roku Edyta podarowała fanom kolejny singiel z płyty – piosenkę „Dziękuję Ci”. Na tym krążku Edyta po raz pierwszy ujawniła swój talent autorski. Szczere i poruszające teksty do piosenek „Cygańskie serce”, „Błękit myśli”, a także „List” są jej autorstwa.

Przez wszystkie lata swojej artystycznej pracy Edyta Górniak dowiodła, że jest perfekcjonistką w każdym calu. Płyty nagrywa rzadko, dbając o każdy szczegół daje wyraz ogromnego szacunku wobec swojej publiczności obdarowując ją muzyką i tekstami najwyższej klasy. Ogromna staranność cechuje wszystkie projekty muzyczne artystki. Poza szczerością, uczuciowością, dobrocią, czułością między innymi za tą dbałość o słuchaczy Edytę i jej piosenki kochają tysiące ludzi.