ЕВРОПА.RU (07/2005)

Edyta Górniak, którą angielscy i niemieccy dziennikarze nazwali jednym z jaskrawszych odkryć ostatniej dekady, po długim milczeniu znowu wyszła na scenę. Dziesiątki tysięcy widzów przyszło na nocny koncert „Wianki 2005”. Byli wśród nich i nasi korespondenci, którzy od razu umówili się z piosenkarką na wywiad. Czy Edyta Górniak mogłaby śpiewać po rosyjsku, dlaczego według tradycji rosyjskiej je zupę z chlebem i od spojrzenia którego rosyjskiego artysty mogłaby stracić przytomność- o tym wszystkim czytajcie na str. 17.

Ewropa: Śpiewa Pani w kilku językach. Czy potrafiłaby Pani zaśpiewać również po rosyjsku?

Edyta Górniak: Naturalnie. Niegdyś wygrywałam konkursy międzyszkolne recytując lub śpiewając poezję rosyjską. Sądzę, że nie miałabym kłopotu z przypomnieniem sobie kilku.

Ewropa: Czy uczyła się Pani języka rosyjskiego w szkole? Jeżeli tak, to jakie słowa zapadły Pani w pamięci? Jeżeli nie, to czy chciałaby Pani uczyć się tego języka?

Edyta Górniak: Uczyłam się rosyjskiego przez prawie wszystkie lata szkolne. Wasz język zawsze wydawał mi się szalenie romantyczny i uwodzicielski. Ale to co pamiętam najbardziej z Waszej kultury, to przepiękne tańce i stroje narodowe.
Natomiast moja pierwsza wizyta w Rosji zaszczepiła we mnie uwielbienie do smakowania zup z chlebem. Dzięki Waszej tradycji i kuchni odkryłam, jak pysznie smakuje to zestawienie. Tak jadam zupy do dziś – z chlebem.

Ewropa: Jakich wykonawców rosyjskich, ukraińskich lub białoruskich Pani zna?

Edyta Górniak: Nazwisk niestety nie pamiętam poza Panią Pugaczową. Natomiast uwielbiam aktora – Aleksandra Domagarowa. Pamiętam też śliczną dziewczynę o pięknym głosie, która reprezentowała Rosję na koncercie Eurowizji w 94 roku, kiedy ja reprezentowałam Polskę. Mam nadzieję, że dobrze jej się powodzi.

Ewropa: Czy jest wśród nich wykonawca, z którym chciałaby Pani wystąpić wspólnie na koncercie?

Edyta Górniak: Myślę, że gdyby Pan Domagarow spojrzał mi w oczy, to pewnie bym zemdlała, ale z nim zaśpiewać byłoby dla mnie wielkim szczęściem. Swoją drogą Wasze rejony, to kopalnia talentów. Gdybym zapoznała się bliżej z tym, co dzieje się na rynku muzycznym – miałabym poważny problem z wybraniem jednej osoby. Jestem tego pewna.

Ewropa: Czy oglądała Pani konkurs Eurowizji w tym roku? Jeżeli tak, to który reprezentant najbardziej przypadł Pani do gustu?

Edyta Górniak: Nie oglądałam.

Ewropa: Czy była Pani kiedyś w Rosji? Czy chciałaby Pani tam pojechać? Jeżeli Pani mogłaby wybierać, to do jakiego miasta w Rosji Pani najchętniej pojechałaby na wycieczkę?

Edyta Górniak: Byłam kilkakrotnie, ale na scenie stałam tylko raz, jeszcze jako niedoświadczona wokalistka. Dzisiaj zrobiłabym to z większą świadomością i radością. A gdybym była nieoficjalnie, chciałabym zobaczyć małe miasteczka i wioski, te o których czytałam w baśniach i wierszach. Te niezniszczone przez cywilizację. Te, gdzie ludzie mają szczere serca i spojrzenia.

Ewropa: Czy można kupić płyty Edyty Górniak w Rosji lub na Ukrainie? Czy zamierza Pani wydawać tam swoje płyty?

Edyta Górniak: Podobno można na tzw. czarnym rynku, niestety. Niewykluczone, że tak się stanie.

Ewropa: Jakie ma Pani wrażenia po występach na Ukrainie?

Edyta Górniak: Mój Boże… zobaczyć z bliska rewolucję… Zapamiętam strach, zapamiętam niewiarygodność uczestniczenia w tych, jakże ważnych wydarzeniach historycznych, ciepło i entuzjazm ludzi i odmrożone stopy. (śmiech)

Ewropa: Dziękuję bardzo za szczere odpowiedzi. Nie żegnam się i mówię „do następnego spotkania”

***
TREŚĆ ORYGINALNA

Музыкальная страница. ЭДИТА ГУРНЯК: „Неправильное” интервью

ЭДИТА ГУРНЯК, которую английские и немецкие журналисты назвали одним из ярких открытий последней декады двадцатого века, после долгого молчания вновь вышла на сцену. Десятки тысяч зрителей пришли на ночной концерт „WIANKI-2005”. Были среди них и наши корреспонденты, которые тут же и договорились с певицей об интервью.
Могла бы Эдита Гурняк спеть по-русски, почему она по русской традиции ест суп с хлебом и от взгляда кого из русских мужчин она может потерять сознание – обо всём этом читайте на стр. 17.

Вы поёте песни на разных языках. А смогли бы спеть и по-русски?

Конечно. Ведь я учила русский язык почти все школьные годы. Когда-то даже побеждала в межшкольных конкурсах, декламируя стихи русских поэтов или исполняя песни на русском языке. Думаю, что легко вспомнила бы что%то из того репертуара.

А что осталось в памяти от изучения русского языка?

Он всегда казался мне необыкновенно романтичным и соблазнительным. Но что я больше всего помню из вашей культуры – так это замечательные народные танцы и национальные костюмы. А мой первый визит в Россию привил мне привычку есть суп с хлебом. Благодаря вашим традициям и кухне, я открыла для себя, насколько вкусно может быть именно такое сочетание. Так до сих пор так и ем суп – с хлебом.

Кого из российских, украинских или белорусских исполнителей Вы знаете?

Фамилий, к сожалению, не помню. Знаю только Аллу Пугачёву. Зато мне нравится актёр Александр Домагаров. Помню также симпатичную девушку с прекрасным голосом, которая представляла Россию на Евровидении в 1994 году, когда я представляла там Польшу. Надеюсь, что у неё всё сложилось удачно.

Да, Мария Кац, которая была дебютанткой от России на конкурсе Евровидения в 1994 году, посвятила свою жизнь вокальному пению, у неё свой мастер-класс, она – ведущая бэквокалистка, поёт с той же Аллой Пугачёвой. А есть ли среди российских артистов такие, с кем Вы бы хотели спеть вместе или выступать в одном концерте?

Думаю, что если бы Александр Домагаров посмотрел мне в глаза, то я лишилась бы чувств, но спеть с ним было бы для меня большим счастьем. Вообще хочу сказать, что территория России – это сокровищница талантов. Если бы я узнала лучше, что происходит на музыкальном рынке, то, думаю, что у меня были бы серьёзные проблемы с выбором только одной кандидатуры. Просто уверена в этом.

Вы смотрели конкурс Евровидения в этом году? Кто из исполнителей пришёлся Вам по душе?

Нет. Не смотрела.

Была ли у Вас возможность выступить в России на сцене?

В России я была неоднократно, но на сцене выступала только однажды, ещё как начинающая вокалистка. Сейчас сделала бы это, думаю, с большим желанием и мастерством.

А, например, как туристка куда бы поехали?

Если бы была в России неофициально, то хотела бы увидеть небольшие города и посёлки, те, о которых читала в сказках и стихах. Которые ещё не уничтожены цивилизацией, те, где у людей искренние сердца и взгляды.

Можно ли купить компакты Эдиты Гурняк в России или на Украине?

Кажется, можно, но, к сожалению, только на так называемом „чёрном” рынке. Не исключено, что буду выпускать там CD со своими песнями.

Какие впечатления остались у Вас от выступлений на Украине?

Боже мой… Увидеть вблизи революцию… Помню страх, помню неправдоподобность собственного участия в тех, таких важных, исторических событиях, тепло и энтузиазм людей и… отмороженные ноги (смеётся).

Большое спасибо за искренние ответы. Не прощаемся, а говорим: „До следующей встречи!”

Вопросы задавала Ирина БЕЛЯЕВА
Фото автора
Редакция газеты ЕR благодарит Веславу Тышкевич из фирмы „Stołeczna Estrada” и Мариуша Адамски за помощь в организации интервью.

ЕВРОПА.RU, nr 7 (22)