I w sumie wyszło mi to na dobre, bo załapałem się również na finisaż, w którym wzięła udział sama Maryla. Na wystawie można było zobaczyć mnóstwo archiwaliów związanych z Marylą - jej zdjęcia, kreacje sceniczne, gitary, rękopisy i maszynopisy Agnieszki Osieckiej (teksty piosenek i listy), kolekcję winyli, kaset magnetofonowych, wycinki prasowe z lat 70. i 80., legendarne, czerwone Porsche Maryli z lat 70. i obrazy Edwarda Dwurnika nawiązujące do różnych okresów kariery Rodowicz. Poza tym na starych, kineskopowych telewizorach wyświetlano fragmenty wywiadów i występów Maryli.
Z przyjemnością pooglądałem sobie to wszystko, ale też zauważyłem 2 błędy.
Po pierwsze, w tekście, który był na samym początku wystawy, napisano, że Maryla pojawiła się na początku lat 70. Przecież ona debiutowała już w latach 60., w 1969 miała już swój pierwszy duży przebój, Mówiły mu. A po drugie, pod zdjęciami Krzysztof Jasiński był podpisany jako jej pierwszy mąż, a Andrzej Dużyński - jako drugi. Przecież ona z Jasińskim nie miała ślubu - to Dużyński jest jej pierwszym mężem. I jeszcze mam jedno zastrzeżenie - uważam, że ekspozycja trochę za bardzo koncentrowała się na latach 70. i 80., o czasach późniejszych było dużo mniej, a ostatnią dekadę już zupełnie pominięto. Myślę, że lepiej by było, gdyby ta wystawa opowiadała o 50 latach kariery Maryli. Przecież na przykład o kostiumie "Goła baba", w którym Rodowicz wystąpiła parę lat temu na sylwestra, mówiła swego czasu cała Polska - szkoda, że go tam nie było.
Na finisażu pojawiło się sporo znanych twarzy: Maria Szabłowska, Wojciech Gąssowski, Andrzej Pągowski, Marek Sierocki, Robert Kupisz, Adam Sztaba, Rafał Olbrychski i Sławek Uniatowski. Ale pierwszą znaną osobą, którą zauważyłem, była... Agnieszka Jastrzębska.
I jeszcze ubrała się tak, jakby to ona była tam największą gwiazdą. Maryla przyszła w t-shircie, jeansowej kurtce i spódnicy, a Jastrzębska - w sukni do samej ziemi, niczym Diva. 
Na początku finisażu dyrektor Biblioteki i Maryla wygłosili krótkie mowy, były oczywiście wzajemne podziękowania, po czym Maryla dała akustyczny recital - zaśpiewała: Będzie to, co musi być (razem z Uniatowskim), Balladę wagonową, Remedium, Gaj, Sing, sing, Do łezki łezka i oczywiście Małgośkę. To była bardzo miła niespodzianka, że ona aż tyle piosenek tam zaśpiewała, tym bardziej, że przecież wstęp był wolny.
Dzisiaj w necie pojawiło się sporo wywiadów nagranych tam na miejscu. Według mnie, to jest trochę bez sensu, że teraz, kiedy wystawa została już zamknięta, jest o niej głośniej, niż wtedy, kiedy była czynna...
Gdyby ten album miał wyjść jeszcze w tym roku, to Maryla już by coś o tym mówiła...
Szkoda, że 
nadal czuje się "niegodna" żeby śpiewać piosenki German. Widocznie Moro, Brzozowski czy Mlynkova bardziej godni.
Niemniej własnie marzyło mi się i pozwiedzać Nysę porządnie, chocby nocą (tam są świetne szlaki spacerowe śladami niemieckiego poety Eichendorffa nad jezioro - duże jezioro na skraju miasta nocą, jakieś lisy, sarny, pijane podejrzane typy, no magia), i zaliczyć koncert Maryli - w tych warunkach, darmowo, idealnie wręcz. Zresztą przyjazd pociągiem miałem dokładnie na koncert, więc przeznaczenie xD
I tu był ciekawy moment, kiedy zaprosiła na scenę dwóch panów, jednego nieletniego, a drugiemu kazała zdjąć koszulkę - tonem dominy xD Poza tym zaprosiła też kogoś z papugą na ramieniu, chyba zauważyła ją w tłumie pod sceną i się zaciekawiła.