Program TV (19/08/2005)
„Niewydumana miłość”
Z Edytą Górniak i jej partnerem Darkiem Krupą rozmawia Urszula Pasieczna.
Urszula Pasieczna: Doczekaliśmy się w końcu powrotu Edyty Górniak na muzyczną scenę. Niedawno ukazał się singiel „Lunatique” z pani nowej płyty. Śpiewa Pani po francusku. Dlaczego akurat ten język?
Edyta Górniak: Lubię wyzwania. Od dawna chciałam się zmierzyć właśnie z językiem francuskim. To przecież jeden z najpiękniejszych języków świata.
UP: Język miłości? Czy to będzie płyta o miłości?
EG: O życiu i o emocjach, które zawsze są świeże. Ale na tej płycie opowiem o nich trochę inaczej, niż dotąd.
UP: Na nowej płycie pokaże Pani nową twarz?
EG: Być może zaskoczę samą siebie.
UP: Jaką kobietą jest Edyty Górniak? Co na to pytanie odpowiedziałby Darek?
Darek Krupa: Moją przede wszystkim! Nie wiem, czy jest trudna, ale wiem, że jest bardzo kochana. Nie pamiętam takiego momentu, żebym jej nie kochał.
UP: Czy to znaczy, że była to miłość od pierwszego wejrzenia? Jak się poznaliście?
DK: To było ponad trzy lata temu w Nowym Jorku. Poznaliśmy się na koncercie i ja od razu wiedziałem…
EG: Tak?! Nie wiem, czy Darciu zakochał się od razu…
DK: Ja wiem. Wcześniej nie znałem Edyty prywatnie. Ceniłem ją jako wokalistkę, ale nigdy nie myślałem o niej w kategoriach mojej przyszłej żony.
UP: To ciekawe, bo przecież jest piękna kobietą.
DK: Tego nie da się nie zauważyć.
EG: Poznaliśmy się i Darek bardzo szybko przestał patrzeć na mnie jak na artystkę.
UP: A jak było z Panią?
DK: Ona mnie nie zauważała.
EG: Spotkaliśmy się na gruncie zawodowym. Nic nie zapowiadało tego, co wydarzyło się potem. Darek był bardzo skromny, cichy. Nie próbował mi zaimponować.
UP: Może go Pani onieśmielała?
EG: Raczej nie, jego trudno jest zawstydzić. Stał, patrzył na mnie i wszystko sobie planował.
UP: I plan się powiódł?
DK: Zaplanowałem wszystko z premedytacją. Nie wierzę w żadne gusła. Liczę na siebie.
UP: Plan musiał być doskonały. Pokonał Pan wielu rywali…
DK: Byłem konsekwentny aż do bólu.
EG: A ja nie miałam wyboru (śmiech). Zawsze mi się wydawało, że ta jedyna, najważniejsza miłość mojego życia będzie związana z niesamowitą historią, że wszystkie znaki na niebie i ziemi będą mówić, że to właśnie ta osoba, tu i teraz.
UP: Tak romantyczna miłość. Czy nie tak było z Darkiem?
EG: Z nim było odwrotnie. Historia naszej miłości jest prosta i niewydumana. Po kilku związkach zrozumiałam, że prawdziwa miłość to nie książkowy romans.
UP: Mówiąc krótko, dojrzała Pani. Co się zmieniło, odkąd po raz pierwszy stanęła Pani na estradzie w Opolu?
EG: Z jednej strony na pewno dojrzałam, ale nie była to rewolucja, tylko powolny proces. Z drugiej jednak strony nadal wyznaję te same zasady co 15 lat temu i cenię sobie te same wartości. Nie zmieniła się moja wiara w szlachetnych i dobrych ludzi, co dziś, niestety, stanowi raczej moją wadę.
UP: A nie zaletę?
EG: W dzisiejszych czasach jest to niestety, wada… Wracając jednak do moich przemian, to moi najbliżsi zauważyli, że nie śmieję się tak często, jak kiedyś.
UP: Dlaczego?
EG: Po prostu niewiele rzeczy mnie śmieszy. Uśmiecham się prawie zawsze, ale śmieję rzadziej.
DK: Na szczęście ja mam swoje sposoby aby ją rozśmieszyć.
EG: Tak, np. łaskotki. Wtedy śmieję się do łez.
UP: Co jeszcze wywołuje uśmiech na Pani twarzy?
EG: Mój synek. Kiedy budzi się zadowolony, kiedy bawi się z tatą… Gdy cały dom pachnie, bo Darek gotuje… W naszym życiu ciągle coś się dzieje, ciągle gdzieś pędzimy, więc jeśli zdarza się dzień, o którym każdy powiedziałby, że był nudny, dla mnie to jest właśnie szczęśliwy dzień.
UP: Czy dużo jest takich dni?
EG: Ostatnio więcej. Myślę, że ten rok zaczął się lepiej i to dobrze wróży na przyszłość.
UP: Czym zajmuje się Pani w domu? Jak dzielicie obowiązki?
EG: Ja chętnie myję naczynia. Darciu np. wyrzuca śmieci, zbiera moje włosy z poduszki, bo po porodzie ciągle je gubię.
DK: Patroszy zwierzęta i skalpuje dziennikarzy (śmiech)
UP: Jakie cech najbardziej w sobie cenicie?
DK: W Edycie podoba mi się najbardziej jej wiara w ideały i drugiego człowieka. I jej cukiereczki oczywiście.
EG: Palce u moich stóp, tak je nazywa.
DK: Uwielbiam ją całą.
UP: A co na to Edyty Górniak?
EG: Darciu jest trochę jak z moich dziecięcych wyobraźni. Trochę Indianin, trochę książę, trochę czarodziej. Chociaż ma też swoje wady. Pali papierosy i nie zawsze jest punktualny…
UP: O czym marzy dzisiaj Edyta Górniak?
EG: Hm… o rzeczach raczej nierealnych, niestety. O tym, żeby każde dziecko na świecie miało kochających rodziców, żeby kierowcy nie stanowili zagrożenia dla życia innych. Żeby najstarsze pokolenie ludzi w Polsce otoczone było należytą opieka i troską. Żeby politykami zostawali tylko ludzie światli i zamożni. Żeby nikt z moich najbliższych nie chorował i aby nie zabrakło mi kreatywności w życiu artystycznym.
UP: Tego Pani życzę. Dziękuję za rozmowę.
